حرف زدن سالمندان در خواب

چگونه صحبت کردن در خواب را متوقف کنیم؟

استراتژی‌های مدیریت پاراسومنیا، مانند صحبت کردن در خواب، با توجه به نوع حرکت یا رفتاری که فرد تجربه می‌کند، فراوانی و شدت دوره‌ها و وجود یک خواب زمینه‌ای یا سایر اختلالات پزشکی یا عصبی متفاوت است.

صحبت کردن نادر در خواب معمولاً نیازی به درمان ندارد. درمان دارویی موثر برای برخی اختلالات مانند RBD در دسترس است. در همه موارد، مشاوره در مورد محرک های رایج، مانند محرومیت از خواب و مصرف الکل، اغلب می تواند کمک کننده باشد. ایجاد یک محیط خواب امن نیز مهم است.

درمان حرف زدن در خواب (درمان شناختی رفتاری)

یکی از انواع درمانی که ممکن است کمک کند، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. CBT نوعی درمان است که بر تغییر رفتارها و الگوهای افکار، بهبود تنظیم هیجانی و تقویت مکانیسم های مقابله ای تمرکز دارد. CBT با کمک به افراد در به کارگیری مهارت های آرامش بخش، صحبت کردن در خواب را هدف قرار می دهد، و آنها را از طریق آموزش راهنمایی می کند که سپس می توانند برای کاهش اضطراب خود از آنها استفاده کنند. تحقیقات انجام شده در سال 2013 بهبود اختلالات پاراسومنیا را برای 6 نفر از 6 نفری که تحت درمان CBT یا هیپنوتیزم قرار گرفته اند، نشان می دهد. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که این حجم نمونه بسیار کوچک است و این مطالعه به طور خاص به صحبت کردن در خواب نمی‌پردازد، بلکه به طور کلی اختلالات خواب را بررسی می‌کند. بررسی ادبیات سال 2015 یافته‌های مشابهی را نشان می‌دهد اما تأیید می‌کند که مطالعات بسیار بیشتری در مورد اثربخشی CBT برای  درمان پاراسومنیا باید قبل از اینکه محققان شواهد قطعی برای حمایت از این یافته های اولیه داشته باشند انجام شود. در حالی که داده ها نشان می دهد که CBT ممکن است به کاهش فعالیت پاراسومنیا کمک کند، هیچ راه حل قطعی برای توقف صحبت در خواب وجود ندارد. اجتناب از استرس در سالمندان و داشتن خواب آرام کافی در هر شب ممکن است به کاهش بروز صحبت کردن در خواب کمک کند. داشتن دفتر خاطرات خواب ممکن است به افراد کمک کند تا الگوهایی را در عادات خواب خود مشاهده کنند که ممکن است به تمایل به صحبت کردن در خواب کمک کند. چنین عاداتی ممکن است شامل ورزش کردن کمی قبل از خواب، مصرف بیش از حد کافئین و مصرف داروی مورد اعتماد در عصر باشد که همگی می توانند بر خواب آرام تأثیر بگذارند.

حرکات و رفتارهای غیرعادی در طول خواب، مانند صحبت کردن در خواب، بخشی از یک گروه بزرگتر از رویدادهای شبانه است که ممکن است در هنگام بیداری، انتقال به خواب یا خارج از خواب، یا در طول خود خواب رخ دهد. صحبت کردن در خواب یک تظاهرات نسبتاً شایع پاراسومنیا است که عمدتاً کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهد. ممکن است به خودی خود برطرف شود، اما همیشه مهم است که به دنبال یک علت زمینه ای بگردید و به آن رسیدگی کنید، به ویژه زمانی که در بزرگسالان رخ می دهد. CBT می تواند یکی از راه های جلوگیری از صحبت کردن در خواب باشد و گاهی اوقات، بهبود کمیت و کیفیت خواب ممکن است به جلوگیری از صحبت کردن در خواب کمک کند.

اگر فردی نگران خواب خود است و صحبت کردن در خواب ممکن است به اختلال خواب دیگری مانند آپنه انسدادی خواب مرتبط باشد، پزشک یا متخصص خواب می تواند کمک کند.