تاثیرات پیری بر بویایی و چشایی

تاثیرات پیری بر بویایی

اختلالات حس بویایی اغلب بدیهی تلقی می شود، یعنی تا زمانی که بدتر شود و جزو اصلی ترین چالش های سالمندان محسوب می شود. با افزایش سن، عملکرد بویایی ما کاهش می یابد. 1،2 نه تنها حس بویایی خود را از دست می دهیم، بلکه توانایی خود را برای تمایز بین بوها از دست می دهیم. گزارش شده است که بیش از 75 درصد از افراد بالای 80 سال شواهدی از اختلال بویایی عمده دارند و بویایی پس از دهه هفتم به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. یک اختلال بویایی. 3 با این حال، به طور گسترده پذیرفته شده است که اختلالات چشایی بسیار کمتر از کاهش بویایی با افزایش سن است.

تئوری های متعددی در مورد اینکه چرا حس بویایی با افزایش سن بدتر می شود وجود دارد، من سعی خواهم کرد به چند مورد از آنها اشاره کنم. نظریه های آناتومیکی و فیزیولوژیکی مختلفی ارائه شده است. ما می‌دانیم که تعداد فیبرهای پیاز بویایی و گیرنده‌های بویایی با افزایش سن به‌طور محسوسی کاهش می‌یابد. 1 از دست دادن پیاز ممکن است ثانویه به از دست دادن سلول‌های حسی در مخاط بویایی همراه با زوال کلی در سیستم عصبی مرکزی باشد. توابع پردازش حتی در غیاب بیماری، نورون‌های گیرنده بویایی با نرخ پایه در هر فرد دچار آپوپتوز می‌شوند. پستانداران توانایی جایگزینی این سلول ها را دارند، اما این فرآیند با افزایش سن تخریب می شود. این منجر به کاهش سطح اپیتلیوم بویایی، همراه با کاهش تعداد نورون های گیرنده بویایی می شود. علاوه بر این، تصور می‌شود که اختلال عملکرد بویایی مرتبط با سن با افزایش مرگ سلولی گیرنده مرتبط است. 2 فعال شدن ناحیه پیریفورم/آمیگدالار و قشر اوربیتوفرونتال در افراد مسن‌تر نشان داده شده است که وقتی در معرض تحریک قرار می‌گیرند، کاهش می‌یابد. در موارد، از دست دادن بویایی ممکن است ثانویه به رشد استخوانی وابسته به سن باشد که منجر به گیرکردن فیله بویایی در هنگام عبور از استخوان اتموئید می شود.

به نظر می رسد برخی از بیماری های عمومی مانند بیماری کبد و سرطان های غیر حلق و بینی بر عملکرد بویایی تأثیر می گذارند. 8 یکی دیگر از عوامل مؤثر در بررسی زوال بویایی مرتبط با سن، اختلال شناختی خفیف و بیماری آلزایمر است. نتایج الکتروفیزیولوژیک بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر و بیماری آلزایمر پیش بالینی، اختلال بویایی را تایید می کند.

تاثیرات پیری بر چشایی

اختلال چشایی در واقع ممکن است با روند طبیعی پیری مرتبط باشد. با این حال، در بسیاری از موارد، آنچه به عنوان نقص چشایی درک می شود، واقعاً یک نقص اولیه در بویایی است. به غیر از اختلال بویایی، شایع ترین علل اختلال چشایی، عفونت قبلی دستگاه تنفسی فوقانی، آسیب به سر، مصرف دارو و علل ایدیوپاتیک است. مشکلات بلع یا جویدن مرتبط با از دست دادن دندان و دندان مصنوعی نیز می تواند با حس چشایی تداخل کند. کاهش تولید بزاق هنگام مراجعه به پزشک، بیماران مسن با اختلال چشایی باید به طور کامل از نظر بیماری های دهان و حلق مانند کاندیدیازیس بررسی شوند. یک نظریه این است که پیری طبیعی به دلیل تغییرات در غشای سلولی چشایی که شامل تغییر عملکرد کانال‌های یونی و گیرنده‌ها می‌شود، باعث از دست دادن چشایی می‌شود. تصور می‌شود که از دست دادن جوانه چشایی بدون ارتباط بین حدت چشایی و تعداد پاپیلاها کمتر به این مشکل کمک می‌کند. نسبت به اختلال عملکرد چشایی کل دهان، کسری های ناحیه ای جزو بیماری های شایع در سالمندان است. گزارش شده است که شیوع بیشتری از ضایعات موضعی زبان در افراد مسن نسبت به افراد جوان وجود دارد.

اختلالات بویایی و چشایی:

پیامدها

نظریه زوال این حواس در افراد مسن پوشش داده شده است، اما اثرات آن بر سبک زندگی فرد همراه با خطرات مرتبط با این اختلالات باید در نظر گرفته شود. دنیا بدون حس بویایی جای متفاوتی است. تجربه های خوشایندی مثل بوی گلدر بهار، عطر قهوه تازه یا حتی یک برشته یکشنبه برای همیشه از بین می رود. این را با بوی سیر در نفس یک آشنا که مکالمه را کوتاه می کند مقایسه کنید.

برخی عوامل موثر در مشکل بویایی و چشایی در سالمندان

• عصبی
• بیماری آلزایمر
• فلج بل
• آسیب به تیمپانی چوردا
• صرع
• ضربه به سر
• سندرم کورساکوف
• اسکلروز چندگانه
• بیماری پارکینسون
• تومورها و ضایعات
• غذایی
• سرطان
• نارسایی مزمن کلیه
• بیماری کبد
• کمبود نیاسین
• کمبود ویتامین B12
• غدد درون ریز
• نارسایی قشر آدرنال
• هیپرپلازی مادرزادی آدرنال
• پان هیپوفیتاریسم
• سندرم کوشینگ
• دیابت در سالمندان
• کم کاری تیروئید
• سندرم کالمن
• کاذب هیپوپاراتیروئیدیسم
• سندرم ترنر
• محلی
• رینیت آلرژیک، آتوپی و آسم برونش
• سینوزیت و پولیپوز
• شرایط خشکی دهان از جمله سندرم شوگرن
• عفونت های ویروسی
• هپاتیت حاد ویروسی
• عفونت های شبه آنفولانزا

متأسفانه، اختلالات بویایی و چشایی در افراد مسن معمولا نادیده گرفته می شود، زیرا برای زندگی حیاتی تلقی نمی شوند. هرچند، این وضعیت، موردنظر نیست. کاهش عملکرد بویایی یکی از عوامل موثر در افزایش مسمومیت‌ها و انفجارهای تصادفی ناشی از گاز است که می‌تواند امنیت عمومی را به خطر بیندازد. کاهش بویایی و چشایی منجر به سرکوب اشتها و در نتیجه کاهش وزن، سوءتغذیه، نقص ایمنی و بدتر شدن شرایط پزشکی می شود. مشکلات تغذیه ای از پیامدهای مهم اختلالات بویایی و چشایی هستند. به شما پیشنهاد میکنیم مقاله تغذیه چیست و اهمیت آن برای سالمندان را برای اطلاعات بیشتر مطالعه فرمایید. گزارش شده است که افراد مسن برای تشخیص آن در سوپ گوجه‌فرنگی به غلظت دو تا سه برابر نمک بیشتری نیاز است. تمایل به مصرف نمک و شکر بیشتر در رژیم غذایی سالمندان می‌تواند شرایط خطرناک سلامتی را تشدید کند. وقتی حس بویایی کاهش یا مخدوش شود، ناتوانی و کاهش کیفیت علاوه بر این مشکلات، چنین شرایطی ممکن است مسئول درجه بالایی از اضطراب و افسردگی در سالمندان باشد. اضطراب در ناتوانی در چشیدن و لذت بردن از غذا و ترس از اینکه این علامت نشان دهنده یک اختلال زمینه ای باشد. همچنین در کسانی که دچار آنوسمی می شوند، بروز افسردگی بیشتر است

هنگامی که بیمار با مشکلی در بو و مزه خود مراجعه می کند، مهم است که این مشکل بدون توجه به سن او به طور کامل بررسی شود. تحقیقات بر روی علل احتمالی چنین اختلالاتی که در کادر ذکر شده است متمرکز است. این شامل یک شرح حال دقیق و معاینه است که اغلب ممکن است به علت مشکل منجر شود، همانطور که در مورد علل موضعی مانند پولیپ بینی وجود دارد.

برای کشف علل مختلف تغذیه ای و غدد درون ریز اختلالات بویایی و چشایی معمولاً آزمایشات گسترده تری با بررسی های هماتولوژیک و بیوشیمیایی مورد نیاز است. تحقیقات رادیولوژیکی مانند توموگرافی کامپیوتری برای شناسایی علل عصبی این اختلال ضروری است.

تنها زمانی که علل دیگر رد شده باشد، ممکن است روند پیری به عنوان عامل مهم اختلال بویایی و چشایی مشکوک شود.

مدیریت و درمان اختلالات بویایی و چشایی

زمانی که بیمار با چنین اختلالی مراجعه می کند، در ابتدا نیاز به مشاوره و اطمینان از عدم ابتلا به بیماری بدخیم یا عفونت دارد. هنگامی که بوی کاهش یافته تشخیص داده شد، هدف مدیریت مستلزم جلوگیری از آسیب های مربوط به این موضوع است. دستگاه های تشخیص گاز محرک بصری برای کسانی که اجاق گاز دارند خوب است، زیرا ممکن است فرد نتواند بوی نشت گاز را حس کند. بستگان یا همسایگان برای بررسی وجود غذای فاسد که اگر خورده شود ممکن است منجر به مسمومیت غذایی شود، نیاز به مشارکت بیشتر دارند. افرادی که اختلالات چشایی دارند ممکن است از افزایش طعم غذاهای خود سود ببرند. طعم دهنده ها مخلوطی از مولکول های خوشبو هستند که می توانند از محصولات طبیعی استخراج یا ترکیب شوند یا بر اساس تجزیه و تحلیل کروماتوگرافی و طیف شناسی جرمی محصولات طبیعی سنتز شوند. تقویت‌کننده‌های طعم طعم یا عطر اصلی یک غذا را تکمیل، تقویت یا اصلاح می‌کنند، اما طعم یا عطر خاص خود را ندارند. نمک پرکاربردترین افزودنی در افزایش طعم است، اما مواد دیگری مانند مونوسدیم گلوتامات نیز معمولاً استفاده می شود. افزایش طعم و مزه برای افراد مسن و بیمار می تواند طعم و پذیرش غذا را بهبود بخشد، تعداد لنفوسیت ها را افزایش دهد، کاهش عملکرد را معکوس یا کند کند و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد. همچنین پتانسیل جبران بی اشتهایی را دارد.