بیماری های عصبی سالمندان

همه چیز در این سیاره دارای ماندگاری یا “بهترین بر اساس تاریخ” است. انسان ها فرقی با هم ندارند. برخی از ما ممکن است به طرز برازنده ای پیر شوند، اما سن همه ما را فرا می گیرد زیرا اکثر سیستم های بدن فرسوده می شوند و در نهایت منجر به مرگ به عنوان یک پیشرفت طبیعی زندگی ما می شود. مطمئنا هیچ جاودانگی روی زمین وجود ندارد!

مغز، جواهر تاج بدن نیز از این قاعده مستثنی نیست. کاهش طبیعی گردش خون به دلیل تنگی و سفتی سرخرگ ها، کاهش کارایی انتقال دهنده های عصبی (نورون ها نسبت به ارسال پیام از مغز) و محتوای هورمونی، منجر به اختلال در حافظه و مشکل در انجام کارهای روزانه می شود که در زمان بدیهی تلقی می شدند. در موقعیت‌های غیرعادی، این فرآیند تشدید می‌شود و منجر به سکته مغزی (نقص گردش خون) می‌شود.

بیماری های عصبی رایج در سالمندان

مشکلات عصبی رایج که در دوران سالمندی درگیر مغز هستند عبارتند از:

• سکته مغزی
• زوال عقل (بیماری آلزایمر شایع ترین علت)
• بیماری پارکینسون (PD)
• هیدروسفالی با فشار طبیعی (NPH)
• هماتوم ساب دورال (SDH)
• دلیریوم به دلیل سدیم کم یا هیپوناترمی.
• (دیسلکترولیتمی). در ستون فقرات،

شایع ترین وضعیت در این گروه از بیماران، تحلیل رفتن ستون فقرات است که به نام اسپوندیلوز شناخته می شود.

سکته

سکته مغزی مرگ ناگهانی سلول های مغزی به دلیل کمبود اکسیژن ناشی از انسداد شریان است. آنها می توانند ایسکمیکور هموراژیک باشند. سکته مغزی ایسکمیک حدود 85 درصد از سکته های مغزی را تشکیل می دهد. قطع کامل جریان خون برای بیش از پنج دقیقه باعث آسیب غیر قابل برگشت به سلول های مغز می شود. امروزه، سکته مغزی ایسکمیک حاد را می توان با داروهای حل کننده لخته (در عرض چهار ساعت پس از شروع) درمان کرد. مدیریت سریع پیش بیمارستانی و اورژانسی بیماران مبتلا به سکته مغزی نتایج خوبی به همراه دارد. در صورت عدم درمان، ناحیه آسیب دیده بزرگ شده و منجر به آسیب بیشتر می شود.

سکته هموراژیک در اثر لخته شدن خون در مغز ایجاد می شود.

زوال عقل در سالمندان

افزایش سن بر عملکردهای ذهنی مانند حافظه، هوش، رفتار، جهت‌گیری، خلق و خو، ابتکار و غیره تأثیر نامطلوبی دارد. نیاز به کمک از دیگران این وضعیت به نام دمانس شناخته می شود.

بیماری آلزایمر (AD) نوع خاصی از دمانس است که در آن رسوب پلاک منجر به اختلال عملکرد عصبی می شود. اگرچه هنوز درمان خاصی در دسترس نیست، برخی از داروها به کند کردن این روند دژنراتیو کمک می کنند. MRI مغز متداول ترین ابزار تشخیصی است. در حال حاضر، رکن اصلی مدیریت چنین بیمارانی ارائه کمک و کمک خاص، معمولاً توسط اعضای خانواده یا گروه های حمایتی است.

دمانس عروقی

گروه شایع دیگر دمانس، دمانس عروقی است که در نتیجه دیابت و فشار خون بالا یا کنترل نشده یا طولانی مدت ایجاد می شود. فعالیت‌های جسمی و ذهنی منظم، فعالیت‌های تفریحی مناسب و کنترل کافی بیماری‌هایی مانند دیابت در سالمندان و فشار خون می‌تواند تا حد زیادی از زوال عقل عروقی پیشگیری کند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری دژنراتیو پیشرونده مغز است که معمولاً بعد از 50 سالگی رخ می دهد. این بیماری با اختلال عملکرد سلول های مغزی تولید کننده دوپامین همراه است. اختلال حرکتی، ترشح بیش از حد بزاق، یبوست، افسردگی در سالمندان، خواب دیدن بیش از حد برخی از علائم شایع هستند. اختلالات حرکتی ممکن است شامل لرزش، سفتی و مشکلات راه رفتن باشد. به شما پیشنهاد میکنیم مقاله ی مشکلات خواب در افراد سالمند که قبلا منتشر کرده ایم را برای اطلاعات بیشتر مطالعه کنید.

درمان اساساً پزشکی و توانبخشی است. هدف داروها افزایش دسترسی به دوپامین در انتهای عصبی مغز و تنظیم هماهنگی حرکات حرکتی است. نقش خانواده یا حمایت اجتماعی در مرحله پیشرفته ضروری است. بیماران مبتلا به PD مستعد آسیب های ناشی از سقوط های مکرر هستند.

اختلالات حرکتی شدیدی که به دوز بالایی از داروها پاسخ نمی‌دهند، ممکن است از جراحی سود ببرند – تحریک عمیق مغز (پیس میکر برای مغز) یا ضایعه (تخریب دائمی بخشی از هسته با استفاده از انرژی فرکانس رادیویی که از طریق میکروالکترود ارسال می‌شود).

هماتوم ساب دورال مزمن (CSDH)

حجم مغز با افزایش سن کاهش می یابد و در نتیجه فرآیندی به نام آتروفی مغزی ایجاد می شود. در نتیجه، فضای بین مغز و استخوان جمجمه افزایش می‌یابد و در نتیجه بر وریدهای دیواره نازک فشار وارد می‌شود. صدمات خفیف تا متوسط سر می تواند منجر به خونریزی از این وریدهای پاره شده و در نتیجه باعث ایجاد CSDH شود. این فرآیند به مدت چند روز تا چند هفته به آرامی رخ می دهد. از این رو اصطلاح “مزمن” استفاده می شود.

مقادیر کمی از CSDH را می توان با یک فرآیند طبیعی جذب کرد، اما خونریزی های مکرر و استفاده از قرص های رقیق کننده خون، که در افراد مسن رایج است، می تواند منجر به جمع آوری خون زیادی شود و باعث فشار بر مغز شود. سردرد، استفراغ و فلج پیامدهای شایع هستند. هنگامی که مقدار قابل توجهی CSDH تولید می شود، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

هیدروسفالی

اختلاف بین تولید و جذب مایع مغزی نخاعی (CSF) در داخل مغز می تواند منجر به جمع آوری بیش از حد مایع مغزی نخاعی در بطن ها شود. این وضعیت هیدروسفالی نامیده می شود. در بیماران مسن، این فرآیند بسیار آهسته پیشرفت می کند و فشار وارد شده توسط مایع به مغز معمولاً حداقل است. اغلب بخشی طبیعی از پیری است. مشکلات راه رفتن، بی اختیاری ادرار و زوال عقل از علائم شایع هستند. پیشنهاد میکنیم مقاله «« پیشگیری از زوال عقل »» را که قبلا منتشر کردیم را برای اطلاعات بیشتر مطالعه کنید.

پونکسیون کمری می تواند بهبود قابل توجهی را در علائم نشان دهد. با این حال، در نهایت، ممکن است بیماران مجبور به انجام روشی به نام شانت شوند. فشار باز شدن شنت را می توان از بیرون با استفاده از برنامه نویس کنترل کرد تا با تنظیم فشار مورد نیاز تنظیم شود و از این طریق از عوارض ناشی از زهکشی زیاد یا کمتر جلوگیری شود.

هیپوناترمی

به دلیل استفاده از دیورتیک ها در کنترل فشار خون، بیماران در گروه سنی مسن به احتمال زیاد به هیپوناترمی (سدیم پایین سرم) مبتلا می شوند، به خصوص زمانی که مصرف نمک محدود باشد. این ممکن است به دلیل اسهال یا استفراغ شدید نیز رخ دهد. گیجی حاد بارزترین علامت است و یکی از علل شایع زمین خوردن در خانه است. اصلاح باید یک فرآیند آهسته و دقیق باشد، زیرا اصلاحات سریعتر سدیم می تواند منجر به آسیب جبران ناپذیری شود که می تواند منجر به ناتوانی یا مرگ شود.

اسپوندیلوز

ساییدگی و پارگی طبیعی ستون فقرات به عنوان اسپوندیلوز شناخته می شود. ستون فقرات انسان به زیبایی توسط طبیعت طراحی شده است تا بتواند زندگی مدرن را تامین کند. عملکردهای اساسی آن ثبات و تحرک است. تعادل بین این عملکردها، که به طور طبیعی در جوانی اتفاق می افتد، با افزایش سن به هم می خورد. این به دلیل سفتی مفاصل بین مهره‌ها، شکنندگی رباط‌های متصل به آنها، کم آبی دیسک‌های بین مهره‌ها و ضعف استخوان‌ها است. این ممکن است منجر به شکستگی، لیز خوردن دیسک، سیاتیک (به دلیل فشردگی ریشه عصبی توسط دیسک ها)، لیستز (لغزش یک مهره بر روی مهره دیگر)، مشکل در راه رفتن به دلیل تنگ شدن کانال نخاعی شود که باعث درد و ناتوانی در ابعاد مختلف می شود. درمان دارویی و فیزیوتراپی است. در موارد پیشرفته ممکن است جراحی لازم باشد.